Okolice Dobrzan zostały zasiedlone już w epoce kamiennej. Wskazują na to liczne znaleziska archeologiczne, kamienne siekierki, żarna, ciężarki do sieci i inne. W X – XII wieku funkcjonowały tu dwa grodziska obronne. Przypuszcza się, że początek miasta dała osada przygrodowa, jaka wytworzyła się przy młodszym z grodów, datowanym na XI – XII w.
Od początku XIV wieku Dobrzany należały do pomorskiego rodu rycerskiego Steglitzów. Prawa miejskie odmiany magdeburskiej Dobrzany miały już w 1336 r. Pierwotna nazwa naszego miasta Jacobshagen utrzymywała się do roku 1945. W roku 1359 Steglitzowie będący lennikami księcia z linii szczecińskiej, przeszli w służbę księcia z linii wołogoskiej i Dobrzany zostały wówczas podporządkowane domenie książęcej w Szadzku. Po przejściu pod władzę domeny książęcej w Szadzku, nadano miastu herb stosownie do ówcześnie panujących zwyczajów. Od roku 1430 Dobrzany używały pieczęci z wyobrażeniem postaci w aureoli, trzymającej w prawej ręce miecz, a w lewej pastorał, napis w otoku pieczęci brzmiał „Secret. Civitatis Jacobshagen”.
Do 1368 roku miasteczko należało do księstwa wołogoskiego, w latach 1368 – 1459, po ponownym podziale księstwa zachodniopomorskiego, znalazły się w granicach księstwa słupskiego. Po zjednoczeniu ziem pomorskich przez księcia Bogusława X, Dobrzany zostały włączone do Księstwa Zachodniopomorskiego. Od roku 1653 znalazły się w państwie brandenburskim, następnie od 1701 roku w granicach Królestwa Pruskiego. Były niewielką miejscowością, funkcjonującą w cieniu zamku szadzkiego wzniesionego w XIII wieku.
Zamek był wielokrotnie zdobywany (przez Brandenburczyków w 1445 i 1478 r. i przez Szwedów w okresie wojny trzydziestoletniej) nie odbijało się to szczególnie na losie Dobrzan. Dopiero wielki pożar w 1781 roku, bardzo poważnie zniszczył miasto. Przystąpiono do jego odbudowy wykorzystując do tego celu cegły z rozbieranych murów zamku w Szadzku. Odbudowa Dobrzan kierował znakomity architekt pomorski, David Gilly. On też zaprojektował istniejący dziś kościół.
Zamek w Szadzku był największą twierdzą Pomorza Zachodniego na pograniczu z Nową Marchią. Wybudowany został na planie prostokąta 44 x 50 metrów na naturalnym wzniesieniu otoczonym rozlewiskiem jeziora. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1336. Znajdował się on wówczas w rękach Steglitzów.
Działania wojenne w 1945 r. zniszczyły Dobrzany w 60 %. Już po przejściu frontu spalona została cała ulica Staszica, najbardziej urozmaicona architektonicznie z licznymi punktami usługowymi. W Dobrzanach produkowano wyroby porcelanowe z herbem miasta oraz wirówki do przetwarzania mleka. Pierwsi osadnicy to Polacy wracający z przymusowych robót w Niemczech. Ówczesny burmistrz Dobrzan Jan Nagórski, zatrzymywał na krzyżówkach ulic wracających z Niemiec i zachęcał do osadnictwa w naszym mieście.
W latach czterdziestych samorząd miejski organizuje życie mieszkańców. Rozpoczynają działalność Nadleśnictwo Państwowe, Szkoła Podstawowa, Ośrodek Zdrowia, Poczta Polska, zakłady drzewne, miasto zasilane jest własna energią elektryczną, sieć handlowa GS. Komunikację ze Stargardem zapewnia kolejka wąskotorowa. Wypalone budynki w środku miasta są wyburzane. Odbudowano wieżę kościelną i ze szkoły przeniesiono tymczasową kaplicę do kościoła.
